Happy birthday 4.20 [ฉากคัด]

“อืม...”

  เสียงครางหวานดังขึ้นพร้อมกับเสียงเฉอะแฉะในขณะที่ริมฝีปากหวานกำลังถูกบดเบียดแลกลิ้นอย่างดูดดื่มจากชายร่างสูง มือหยาบลูบไล้ไปตามแผ่นกายขาวนวลของร่างบางโดยที่เสื้อผ้าของทั้งคู่ยังไม่ถูกถอดออกสักชิ้น

จะว่ายังไงดีล่ะ....บาคุโกวอยากเห็นเดกุของเขาในชุดนักเรียนสมัยประถมที่แสนน่ารักอย่างนี้ต่อไป ถึงจะอยากสัมผัสผิวนุ่มกับยอดดอกสีชมพูภายใต้เนื้อผ้านั่นก็เถอะ

  เมื่อคัตสึกิจูบมิโดริยะจนพอใจเขาก็ถอนริมฝีปากออก พลางมองคนใต้ร่างที่หอบหายใจเหนื่อยด้วยใบหน้าแดงก่ำ ริมฝีปากสีชมพูนุ่มเผยขึ้นรีบกอบโกยอากาศเข้าไปหลังจากถูกจูบกระชากวิญญาณของคนรักเข้าไป

“อ่า เดกุ...แกนี่น่ารักชะมัด” ไม่ใช่หลายครั้งที่คัตสึกิจะออกปากชมเพราะเขาเป็นพวกปากไม่ตรงกับใจ หากปากบอกว่าเกลียดมิโดริยะก็จะรู้ทันทีว่าเป็นคำบอกรักเฉพาะตัว...เพราะงั้นถึงมีแค่มิโดริยะเท่านั้นที่อยู่กับคัตสึกิได้ ไม่มีใครเข้าใจภาษาของคนใจร้อนไปมากกว่ามิโดยริยะหรอก

สุดท้ายคัตสึกิก็ทนไม่ไหว...เขาอยากสัมผัสเหลือเกิน ผิวนุ่มๆของคนรักน่ะ

  ใบหน้าหล่อเหลาของบาคุโกวก้มลงซุกไซร้ซอกคอขาว สันจมูกโด่งเรียวได้รูปกดลงที่แผ่นเนื้อบางบริเวณไหปาร้าริมฝีปากหนาดูดเม้มเนื้อหวานอย่างรีบร้อน มือก็ยังคงทำตามหน้าที่ของมันไม่ให้บกพร่องเขาค่อยๆปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดอย่างอ้อยอิ่ง

“คัต...จัง อื้อ” มืดเล็กโอบกอดแผ่นหลังคนตัวใหญ่กว่าเอาไว้ก่อนจะจิกลงไปเพื่อระบายความเสียวซ่านที่อีกฝ่ายมอบให้ เสียงหัวใจของมิโดริยะเต้นแรงจนแทบจะทำให้หยุดหายใจได้

เป็นความรู้สึกที่มากเกินไป...แต่ก็ยังต้องการอีก ต้องการมากกว่านี้

ร่างสูงขบเม้มตามร่างสีขาวบางจนเกิดรอยสีกุหลาบมากมายในเวลาไม่นาน เสียงหวานครางตอบรับกระตุ้นอารมณ์ร้อนของเขาได้ไม่น้อย...

ไม่ว่าส่วนไหนของร่างกายนี้ก็เป็นของเขา ลิ้นร้อนไล่เลียตั้งแต่ต้นคอก่อนจะขมเม้นชิมรสหวานของคนตัวเล็ก คัตสึกิอยากแสดงความเป็นเจ้าของกับร่างนี้ให้ทั่วตารางนิ้ว...

“เดกุ...”

“อ้ะ!? คัตจัง...รีบร้อนเกินไปแล้ว...อื้อ!” ริมฝีปากเล็กถูกครองครองอีกครั้งไม่เปิดโอกาสให้ได้แสดงความคิดเห็น 

วันนี้เป็นวันเกิดของเขา...วันที่เขาจะได้อยู่กับคนรักแล้วได้ทำอะไรด้วยกัน ทนไม่ไหวหรอก...

  ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ร่างกายของมิโดริยะเปลือยเปล่าอย่างนี้...ชุดนักเรียนที่คัตสึกิเคยชมว่าน่ารักและเข้ากับเขาที่สุดก็ถูกถอดเหวี่ยงไปคนละทิศละทาง

ความรู้สึกเสียวแล่นโลดเข้ามาอีกครั้งไม่ให้หยุดพัก หลังจากที่จูบจนพอใจก็เปลี่ยนไปไล่เลียที่ยอดทับทิมสีชมพูน่าสัมผัส

“อ๊า!” ร่างบางครางเสียงหลงเมื่อสัมผัสครั้งนี้รู้สึกดีกว่าครั้งไหนๆ มือเล็กได้แต้จิกผ้าปูที่นอนผืนโปรดกละบิดร่างไปมา

รู้สึกดีเกินไปแล้วคัตจัง... เป็นประโยคเปล่งออกไปได้ยาก คัตสึกิเข้าใจดีเพียงแค่สบตากับนัยน์ตาสีเขียวมรกตของคนรักที่กำลังสั่นระริกเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ใบหน้าแดงก่ำ ริมฝีปากเยิ้มเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำลายของทั้งคู่

น่ารัก...

“คัตจัง! กะ กัดหรอ อย่า...มัน..เจ็บ” ดูเหมือนมิโดริยะจะได้ปลุกสัตว์ร้ายที่อยู่ในตัวของคัตสึกิขึ้นมาโดยที่ไม่รู้ตัว ตอนนี้ห้ามเท่าไหร่ก็คงไม่ฟังแล้ว

“อ่า โทษที” ดูเป็นคำขอโทษที่ไม่ใส่ใจสักเท่าไหร่เพราะสุดท้ายก็ยังถูกกัดอยู่ดี 

“อื้อ! ...” ร่างบางพูดเสียงค่อยแล้วออกแรงจกลงไปที่ผมนุ่มนิ่มสีบลอนด์ของคัตสึกิ ร่างสูงไม่ได้โกรธแต่อย่างใด กลับกันเขาชอบมากด้วยซ้ำตอนที่มิโดริยะครางเสียงหวานแบบนี้

“รู้สึกดี...สินะ” คัตสึกิพูดอย่างพอใจก่อนจะเอื้อมมืดไปหยิบเจลหล่อลื่นที่เตรียมไว้บนหัวเตียงราดลงบนผิวนุ่มบริเวณหว่างขาคู่สวย เมื่อความเย็ฯของเจลปะทะกับผิวกายนุ่มร้อนร่างเล็กก็บิดไปมาอย่างเสียวซ่าน ปากร้องครางไม่เป็นภาษาพร้อมกำผ้าปูที่นอนแน่น 

  นิ้วเรียวเข้าสัมผัสที่ช่องทางรักสีสวยก่อนจะค่อยๆสอดเข้าไปทีละนิ้วอย่างใจเย็น แม้ว่าภายในร่างกายของเขาเองจะปะทุเต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อก็ตาม แต่เขาอยากจะถนอมคนรักให้มากถึงจะเป็นเวลาสั้นๆ เพราะต่อจากนี้อาจจะทำตามใจตัวเองแล้วก็ได้

คัตสึกิแสดงความต้องการของตัวเองผ่านสายตาทับทิมแดงคู่สวยของตน แก่นกายใหญ่ที่พร้อมจะทำหน้าที่เริ่มคับตุงออกมานอกกางเกงวอร์มสีดำ มือหยาบอีกข้างลูบไล้บนผิวนวลอย่างรีบร้อน มิโดริยะเป็นพวกซ่อนรูปดูภายนอกอาจจะเห็นเป็นพวกที่มีร่างกายทื่อๆไม่มีเอวไม่มีส่วนเว้าโค้งน่าสัมผัส แต่ความจริงแล้วทุกอย่างเป็นของคัตสึกิ มีเพียงเขาคนเดียวที่จะได้สัมผัสเอวเล็กๆและเห็นกล้ามเนื้อคู่สวยตรงหน้าท้องของมิโดริยะ จับตรงไหนก็นุ่ม กัดตรงไหนก็หวาน

เดกุเป็นขนมหวานที่คัตสึกิกินเท่าไหร่ก็ไม่มีวันเบื่อ...

“คัตจัง....”

"อย่างนั้นแหละเดกุ...เรียกชื่อฉันให้มากกว่านี้"

"อะ...อือ" ร่างบางครางเสียงต่ำเมื่อนิ้วเรียวสอดเข้าลึกกว่าเก่าและตรงจุดกระสันจนหลุดเสียงประหลาดออกมาอย่างช่วยไม่ได้ คัตสึกิเหงื่อตกไม่รู้ว่าทำไมวันนี้เดกุของเขาถึงยั่วยวนขนาดนี้...อยากจะขยี้ให้ตายเลย

  ดวงตาสีเขียวคู่สวยกำลังปรือตามองมาทางเขา ริมฝีปากบางสีพีชเผยออกเล็กน้อย คราบน้ำลายของทั้งคู่ยังปะปนแสดงถึงความรู้สึกหวานฉ่ำที่เพิ่งแลกกันเมื่อครู่หลงเหลืออยู่ ตรงช่องทางรักที่เหมือนจะพร้อมแล้วกำลังตอดรัดนิ้วของร่างแกร่งอย่างไม่เป็นจังหวะราวกับกำลังแสดงความต้องการของตัวเอง ตอนนี้คนที่เอาแต่ใจคือมิโดริยะต่างหาก

"คะ คัตจัง...ไม่ไหวแล้ว"

คัตสึกิรู้ดีว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาทำกันคงไม่ต้องพิถีพิถันอะไรมากตอนนี้เขาแทบจะระเบิดอยู่แล้ว ขนมหวานอยู่ตรงหน้าจะไม่ให้กินได้ยังไง

ร่างสูงโน้มตัวลงดึงให้ร่างเล็กเข้ามาแนบชิดกับกายของตนให้มากขึ้นก่อนจะจูบหน้าผากมนเบาๆเป็นการปลอบโยน เขาพรมจูบตั้งแต่หน้าผากไล้ริมฝีปากลงมาตรงจมูกก่อนจะสัมผัสกับกลับปากนุ่มนิ่มของคนรัก จูบรสหวานถูกมอบให้กันอีกครั้งอย่างอ่อนโยน 

"อึก อื้อ!" ร่างบางร้องเสียงหลงอีกครั้งด้วยความตกใจ มือเล็กจิกลงที่แผ่นหลังกว้างของชายหนุ่ม เมื่อร่างสูงมอบความเป็นชายเข้ามาเติมเต็มให้กับเขา หัวใจดวงน้อยๆของอิซุกุกำลังถูกกลั่นแกล้งเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆเป็นเพราะความรักที่อีกฝ่ายมอบให้ เสียงครางหวานดังอื้ออึงไปทั่วห้องสี่เหลี่ยม ช่องทางรักสีสวยกำลังถูกลุกลำเข้าไปเรื่อยๆด้วยแก่นกายแข็งขืนของร่างสูง สะโพกเล็กขยับไปตามจังหวะที่ชายบนร่างกระแทกเข้ามา 

"อ๊า คัตจั...ง"

ทั้งเจ็บแต่ก็รู้สึกดี....

"อ๊า คัตจัง...มากกว่า..นี้" ร่างบางร้องขออย่างยากลำบากฝ่ายตรงข้ามทำรุนแรงจนไม่มีเวลาให้หยุดพูดเลยสักนิด แม้แต่เวลาที่จะหายใจยังแทบไม่มี คัตสึกิเองรู้สึกดีจนเผลอฮัมเสียงทุ้มในลำคอออกมาอย่างน่าประหลาด
ไม่นานนักบทเพลงรักแสนเร่าร้อนครั้งแรกก็บรรเลงจบไป ฝ่ายมิโดริยะที่เสร็จก่อนก็หอบเหนื่อยหมดแรง หน้าท้องเรียบเปรอะไปด้วยน้ำกามรักสีขาวเช่นเดียวกับช่องทางรัก

"รัก...แกชะมัด เดกุ"
"อือ ผม..ก็รักนะ คัตจัง" ใบหน้าหวานคลี่ยิ้มบางอีกครั้งก่อนจะประคองใบหน้าคมคายของคัตสึกิเข้ามาจูบ

"ร้องไห้อีกแล้ว ฉันทำแรงไปรึไง" ร่างสูงถามอย่างห่วงใยก่อนจะประทับจูบเบาๆที่เปลือกตาของคนตัวเล็ก

"เพราะรักคัตจัง...ต่างหาก"

"หืม...ไหนพูดอีกทีซิ"

"รักคัตจัง...ที่สุดเลย"

ทุกครั้งที่มิโดริยะพูดบอกรักคัตสึกิก็จะมอบจูบให้เป็นของขวัญเล็กๆน้อยๆแก่คนรักของตน แต่ดูเหมือนคืนนี้จะไม่จบง่ายๆซะแล้ว เดกุของเขาพร่ำบอกรักอยู่หลายครั้งไม่หยุดหย่อน รอยยิ้มเล็กๆบนใบหน้ากระแสดงถึงความสุข...

"อือ คัตจังพอแล้ว จูบเยอะไปแล้ว"

"ฉันชอบนะ"

"ผมก็ชอบ"

"งั้นเรามาทำต่อ แกบอกเองนี่ว่าจะตามใจฉันน่ะ" มิโดริยะจะแย้งหรือไม่แย้งแต่เขาก็พูดดักทางไว้หมดแล้ว ร่างเล็กได้แต่พองแก้มแล้วขมุบขมิบปากบอกว่าขี้โกงยังไงยังงั้น ก่อนที่เพลงรักเร่าร้อนครั้งที่สองจะบรรเลงขึ้นอีกครั้งโดยมีคัตสึกิเป็นคนเดินเกม...

ถึงภายนอกคัตจังจะทำตัวปากร้ายใส่...แต่ตอนที่เอยู่ด้วยกันสองคนทีไร เขาก็อ่อนโยนจนใจยวบยาบทุกทีเลย

"คัตจัง ขี้โกง"

เพราะทำให้รู้สึกดีเกินไป...

"คืนนี้ถ้าฉันไม่อนุญาตอย่าหลับล่ะ เดกุ"


กลับ